Assalamualaikum.. Sempena aidilfitri yg bakal tiba, ku ucapkan selamat hari raya aidilfitri, maaf zahir dan batin (tak kesah lah belum raya pun :p). Biarlah aku menjadi orang pertama yg wish, heeee…
Masa untuk menulis lagi!! Kejap je kan, lip lap lip lap.. Tup tup da nak raya.. Hmmm.. Semestinya entri kali ni pasal raya , seiring dengan isu semasa, hihi.. Isu semasa tapi masih berdasarkan my experience juga. Tajuk entri kali ni sebijk macam lagu P.Ramlee kan. 'Dendang Perantau' agak memberi kesan menjelang aidilfitri, lagi-lagi bagi yg merantau. Hmmm.. Cakap pasal merantau ni, diri aku boleh di kategorikan sebagai perantau lah juga kan. Yela, aku bukan asal kat sini pun dan tahun ni nampak gayanya raya di sini lagi la jawabnya. Suatu hari ayahku ayah tiriku berbicara ' tahun ni kita raya kat Johor la ea'. Aku sekadar mengangguk, yela.. Apa pilihan yang aku ada?? Mahu tak mahu kena ikut la, tak kan la nak raya sorang2 kat rumah ni. Masuk tahun ni da 7 tahun aku tak berkesempatan beraya di negeriku yang tercinta, bumi kenyalang. Selama 7 tahun juga lah aku tak dapat beraya dengan sanak saudara di sana. Selama 7 tahun juga lah aku tak dapat beraya dengan adik-adik ku.. Hmmm, seriesly terkilan kowt.. Kalau ikutkan hati nak je aku fly balik sana tapi apakan daya, poket asyik kering memanjang. Tiket sekarang paham2 jela, bukannya seringgit dua. Hmmm…
Aku bukannya tak nak raya kat Johor a.k.a kampung ayah tiri aku tuh. Tahun lepas first time raya kat sana dan tahun ni akan jadi kali yang kedualah nampak gayanya. Aku rasa alienated ar raya kat sana, betol2 rasa out of place! Maklum lah, tak penah2 aku jejak kaki kat sana tiba2 time raya je timbul muka aku, semua orang mesti pelik kan. Dah la saudara kat sana ramai. Kalau pergi beraya rumah diorang, soalan yang femes sangat yang akan di tanya "engkau ni siapa??" merah padam muka aku, nampak sangat aku ni orang asing bagi mereka kan. Kalau sorang dua tu tak pe lagi tp kalau 1 kampung?? Owh, tidakk!! Kadang2 mak aku yang tukang menerangkan semua nya, setiap kali singgah rumah diaorang, mak aku akan cakap. "haaa.. Yang ni anak saye, bla.. Bla..bla" sebagai introduction katakan.. Aku pun terpaksa ar berkepit ngan mak aku, nanti kalau papa hal, dia ar yang tolong jawab. Terasa terbatas pergerakan aku. Ingat lagi first time aku raya kat sini and first time aku miss tak dapat raya kat negeri tercinta ku, aku nanges kowt!! (time tuh aku tak matang lagi, so nak nanges pun tak kesah lah kan, hee) mahu tak nya, sepanjang aku beraya kat sana, aidilfitri ku seindah pelangi tapi bila sampai je kat sini, terasa suramnya. Masa tuh aku lebih rela puasa setahun daripada raya sehari! Hish!!! Sampai macam tu sekali kan tahapnya. Kalau tak pun cepat2 la aidilfitri ni berlalu, aku nak masuk u dah ni, huhu. Tapi tak lah semuanya sedih, ada lah juga pengubat luka aku kat sini, masa tuh raya tahun 2008, masa aku form 5. kawan-kawan lah pengubatnya. Kebetulan lak ramai kawan-kawan yg tak dapat balik kampung masa tuh, so kiteorang pun plan wat konvoi raya naik moto ramai2. Best wo0o!! Naik moto pakai baju melayu pastu pergi beraya rumah kawan2 sehari suntuk. Terasa kawan2 lah family aku time tuh. Tapi tahun ni kawan-kawan semua nya balik kampung, tinggal aku jela yg tak berpeluang nak balik kampung. Bila lah peluang tu akan tiba ea?? Tunggu dan terus menunggu lah jawabnya.
gambar macam ni, kali terakhir aku ambil masa raya tahun 2004, sekarang dah tahun berapa??? hmmm..
Kalau malam raya je aku tidur sambil dengar lagu raya and mengharap bila bangun pagi raya nanti keajaiban akan berlaku, aku harap bila aku buka je mata, aku dah ada kat rumah nenek aku pastu dapat beraya disana disamping keluarga dan sanak saudara. Tapi itu semua mengarut kan. Bila buka mata je nothing change! Dan terpaksa lah aku menghadapinya buat kali yg ke-7 untuk tahun ini. Jauh di sudut hati mengharapkan kelainan la untuk tahun ini.. Masih segar di ingatan ku keindahan beraya di rumah nenek ku. Kat sana pergi sembahyang raya beramai-ramai tapi kat sini pergi berdua je, aku dan abang aku. Kalau kat sana, lepas sembahyang raya, pergi ziarah kubur atok dan sanak saudara tapi kat sini tak ada kubur yg aku nak ziarah. Kalau kat sana hari raya pertama semestinya akan ada sesi maaf memaafi pastu ambil gambar beramai-ramai untuk 1 family yg agak besar tapi bila kat sini, adat tu macam dah mati je, hmmm.. Kalau beberapa hari lagi nak raya, kat rumah nenek aku masa tu mesti tengah sibuk bebeno buat biskut dan kuih muih. Nenek aku lah orang kuatnya masa tuh. Tapi bila kat sini, aku pernah tanya mak aku bila nak buat kuih, mak aku jawab- 'mak takde semangat nak buat kuih kat sini'.. Perkataan ' takde semangat' tuh nampak sangat yg mak aku pun rasa apa yg aku rasa kan. Bila datang rumah makcik aku, tengok diorang pun raya macam nak tak nak je. Macam raya ni datang dan berlalu begitu saja, tak meninggal kan kesan langsung. Thats why aku lebih suka beraya dengan kawan-kawan, baru terasa sikit keindahannya. Hmmm.. Any idea macam mana aku nak memeriahkan raya aku tahun ni???
rindukan saat-saat begini
3 comments:
biaselah khalid... bende yg asing bg kite mmg susah kite nk trime... so, blaja2 la trime... kite sbg remaje mmg cm 2, rase ingin bebas pergi ke mane saje...
Meriahkan raya dgn bercuti bersama keluarga, berhubung dgn kawan2x rapat. It's fun! :)
nati dpt biasiswa ke, ptptn ke .. simpan duit bnyak2 k ...
lagi 1... pakai ar tag besar2 bg depa mudah baca ... sapa ko sebenarnya ...
Post a Comment